اهداف پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی است که به هدف شناسایی و توصیف انتظارات سالمندان مقیم سرای سالمندان از فرزندان خود انجام شد.مواد و روش ها در این مطالعه با بهره گیری از روش پژوهش فرهنگ نگاری، تعداد 30 نفر از سالمندان مقیم آسایشگاه سالمندان شهرستان ملایر با روش نمونه گیری هدفمند از نوع مبتنی بر معیار انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق مصاحبه نیمه ساختار گردآوری و با روش تحلیل مضمونی مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها نتایج تحلیل داده های پژوهش به شناسایی چهار دسته انتطارات اساسی تحت عناوین مراقبت جسمانی و تامین نیازهای بهداشت فردی سالمندان، حمایت اجتماعی و احترام به شان و جایگاه سالمندان در خانواده، حمایت عاطفی و حفظ استقلال و حریم شخصی سالمندان، و حمایت مالی و تامین هزینه های اساسی زندگی سالمندان منجر شد. در مجموع، نتایج این پژوهش از نقش حیاتی نهاد خانواده در برآورده نمودن انتظارات و دغدغه های سالمندان و به تبع آن بهبود کیفیت زندگی جسمانی و روانی آنان حمایت می کند.نتیجه گیری اعضای خانواده و به ویژه فرزندان افراد سالمند می توانند با ایجاد شرایط و فرصتهایی مناسب به سالمندان اطمینان دهند که هم در تامین هزینه های مالی و نیازهای اساسی زندگی حامی و پشتیبان آنها هستند و هم به استقلال و توانمندی آنان بعنوان یک سرمایه اجتماعی برای جامعه باور دارند.

1مقدمه: انتقال به مراکز خدمات سالمندی یکی از سخت ترین تجربیات سالمندان است. این تجربه می تواند در ایجاد حس افسردگی و از دست دادن حمایت های اجتماعی در انها موثر باشد. در این پژوهش قصد بر آنست که از نگاه و روایت سالمندان، عوامل مؤثر بر سکونت سالمندان در خانه سالمندان مورد بررسی قرار بگیرد. روش کار: برای این منظور با روش کیفی و انجام مصاحبه و با استفاده از تکنیک LHC [1] (تقویم تاریخ زندگی) نقاط عطف زمانی که در آن شرایط، افراد در طول زندگی شان از کودکی تا سالمندی، تحت تاثیر قرار می گیرند، استخراج شد و عواملی که در خصوص سکونت در سرای سالمندان مهم بود، مورد توجه قرار گرفت. سرای سالمندان کهریزک تهران به دلیل تعدد سالمندان با ویژگی های مختلف (مورد مطالعه افرادی که قادر به صحبت کردن باشند و دچار زوال عقل نباشند) انتخاب شد و با 6 مرد و 6 زن که تمایل به مشارکت داشتند مصاحبه صورت گرفت. یافته ها: نقاط عطف زمانی مهم از لابلای مصاحبه ها استخراج شدند: زمان فوت والدین، فوت همسران، بیماری و تصادف و زمان ازدواج فرزندان وتولد نوه ها و بزرگ شدن نوه ها و حوزه های پژوهش در قالب مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تعیین شدند. نتیجه گیری: در مسائل اقتصادی حوزه هایی چون بی خانمانی، ضایع شدن سهم الارث، فضای زندگی و منازل مسکونی فرزندان، هزینه های بالای نگهداری و درمان شناسایی شدند و در ذیل مسائل اجتماعی، تمایل به داشتن حریم خصوصی، چند همسری و حضور نامادری، بی همسری و بی فرزندی (تجرد) و اختلاف فرزندان و در ذیل مسائل فرهنگی، حوزه هایی چون شکاف نسلی، ارزشمند شدن جوانی و سست شدن اعتقادات مذهبی مطرح شدند.   [1]. Life History colander

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: امروزه سپردن سالمندان به سرای سالمندان سیر صعودی دارد. درک این که چرا چنین مکانی اغلب بوسیله سالمندان به،عنوان «آخرین نشانه شکست» در نظر گرفته می شود، اهمیت دارد. زیرا این نوع نگرش اثر منفی بر سازگاری مقیمان سالمند در هنگام مواجهه با این چالش می گذارد. درک چگونگی تجارب احساسی سالمندان، برای ادامه زندگی در سرای سالمندان اهمیت دارد. هدف پژوهش، توصیف تجارب روحی سالمندان در فراینداسکان سرای سالمندان بوده و سوال کلی پژوهش، ساختار و معنی تجارب روحی سالمندان در فرایند اسکان در سرای سالمندان چگونه است؟ می باشد.روش بررسی: در این مطالعه از روش فنومنولوژی که رویکردی کیفی است، استفاده شده است. نمونه ها از میان سالمندان مقیم در سراهای سالمندان خصوصی و دولتی در شهر اصفهان انتخاب گردیدند. نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده و تا اشباع اطلاعات که در آخر تعداد شرکت کنندگان به 10 نفر رسید، ادامه یافت. پژوهشگر از یادداشت برداری زمینه ای هم در تکمیل فرایند جمع آوری داده ها بهره گرفت. روش کلایزی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات بکار رفته و استحکام این مطالعه بر اساس دو معیار اطمینان پذیری و باورپذیری بوده است.یافته ها: یافته های حاصل از تجارب احساسی سالمندان، شامل 70 کد، 15 زیر مفهوم و 2 مفهوم اصلی بودند. از مجموع یافته های این پژوهش،2 مفهوم کلی (اجزا ساختاری تجربه) استخراج شدند که عبارتند از: احساسات در متن زندگی در سرای سالمندان و احساسات بدو پذیرش.نتیجه گیری: در این مطالعه، سالمندان نسبت به نقل مکان و اقامت در سرای سالمندان احساسات مختلطی داشتند. به عبارتی هر سالمند با توجه به زمینه ای که قبلا در آن زندگی می کرده و توقعات خود، دیدگاه متفاوت و تجارب منحصر به فردی از سکونت در سرای سالمندان داشت و به بیان نیازها، انتظارات، احساسات و تجارب روحی اش پرداخت. انتظار می رود که به حمایت اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی سالمندان توجه شود و موسسات، پرورش جسم، ذهن و روح سالمندان را بخشی از مراقبت کلی در نظر گیرند، زیرا با محدود کردن مراقبت ها به نیازهای جسمی، منکر حق سالمندان به داشتن فرصت هایی برای زندگی با معنی، با هدف و امید خواهیم شد.

زمینه و هدف: رضایت از زندگی در سرای سالمندان از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که زندگی در سرای سالمندان تمامی ابعاد زندگی سالمند را تحت تأثیر قرار می دهد. شناخت عوامل مؤثر بر رضایتمندی سالمندان می تواند زمینه ساز ارائه برنامه های راهبردی جهت تسهیل زندگی آنان گردد. لذا، هدف این مطالعه کیفی تبیین عوامل مؤثر بر رضایت سالمندان مقیم در سرای سالمندان بود. روش بررسی: این مطالعه با رویکرد تحلیل محتوای کیفی از دی ماه 93 تا اردیبهشت 95 در هشت سرای سالمندان در دو استان ایران انجام شده است. مشارکت کنندگان شامل 17 سالمند مقیم و سه مراقب سرای سالمندان بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار MAXQDAو رویکرد تحلیل محتوای کیفی قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که سالمندان از زندگی در سرای سالمندان رضایت چندانی ندارند. همچنین هشت زیر طبقه به عنوان عوامل مؤثر در رضایت مقیمان شناسایی شد که عبارتند از: محرومیت ارتباطی، زندگی یکنواخت، عدم توجه به نیازهای فردی، نقصان در استقلال، نیازهای مراقبتی، مشکلات تغذیه ای، فقدان امکانات رفاهی و نگرانی های مالی. این زیرطبقات در دو طبقه اصلی عوامل انسانی و عوامل محیطی طبقه بندی شد. نتیجه گیری کلی: نارضایتی تجربه شده توسط سالمندان ایرانی از زندگی در سرای سالمندان نشان دهنده نیاز به بازبینی فوری در نحوه ارائه مراقبت به این سالمندان است. طراحی مراقبت های خانواده محور، توجه به نیازهای فردی سالمندان، تدوین مشاوره های روانشناختی و اصلاح ساختار فیزیکی و نیروی انسانی می تواند در این زمینه بسیار کمک کننده باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: تحقیق حاضر با هدف مقایسه سلامت عمومی و شاخصه های آن در سالمندان مقیم و غیر مقیم سرای سالمندان انجام شد.روش بررسی: مطالعه از نوع مقطعی مقایسه ای و شرکت کنندگان در پژوهش 254 سالمند (127 نفر مقیم سرای سالمندان و 127 نفر مقیم جامعه) بودند. شرکت کنندگان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در هر گروه 83 زن و 44 مرد به تناسب سهم جنسیت در جامعه قرار گرفتند. مقیاس سلامت عمومی (GHQ-28) که در برگیرنده سلامت عمومی و چهار خرده مقیاس اضطراب، افسردگی، نشانه های جسمانی، و کارکرد اجتماعی است برای جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون های t و تحلیل واریانس برای تحلیل نتایج استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمرات سلامت عمومی سالمندان مقیم سرای سالمندان از میانگین نمرات سالمندان مقیم جامعه بیشتر (نمره بالا نشانه سلامت روان پایین) بود و تفاوت مشاهده شده در میانگین ها برای سلامت عمومی و زیر مقیاس های نشانه های افسردگی و جسمانی و اختلال در کارکرد اجتماعی از لحاظ آماری معنادار به دست آمد. اختلال در کارکرد اجتماعی زنان مقیم آسایشگاه بیشتر از مردان بود.نتیجه گیری: یافته های پژوهش، حاکی از آن است که سالمندان مقیم سرای سالمندان در مقایسه با سالمندان مقیم جامعه نشانه های افسردگی، جسمانی و اختلالات کارکرد اجتماعی بیشتری را تجربه می کنند. از سویی گسترش موسسات نگهداری سالمندی در آینده غیر قابل اجتناب است بنابراین، توجه هر چه بیشتر به شرایط محیط زندگی سالمندان مقیم موسسات ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: در سراسر جهان، جمعیت سالمندان رو به رشد می باشد. پیش بینی می شود که 40 درصد افراد بالاتر از 75 سال، نیاز به خدمات مراقبتی وسیع در اواخر زندگی پیدا کنند. کشورهای دارای جمعیت بالایی از سالمندان، سیاست های مراقبت طولانی مدت برای سالمندان را به وجود آورده اند. در ایران نیز سپردن سالمندان به سرای سالمندان روند صعودی دارد. تجربه استقلال و ارزشمندی سالمندانی که در این اماکن زندگی می کنند، اهمیت دارد. بی قدرتی منتهی به از دست دادن امید، احساس افسردگی و استرس می شود. قدرت بخشیدن سالمندان می تواند کیفیت زندگی و احساس رفاه آن ها را افزایش دهد. هدف این مطالعه توصیف چگونگی تجربه بی قدرتی سالمندان مقیم سرای سالمندان بوده است.روش بررسی: در این مطالعه کیفی از روش فنومنولوژی با کاربرد نمونه گیری مبتنی بر هدف در میان سالمندان مقیم در سراهای سالمندان خصوصی و دولتی در شهر اصفهان انجام شد. نمونه گیری تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت و تعداد نمونه ها به 10 شرکت کننده رسید. داده ها با مصاحبه های عمیق جمع آوری شدند. محققین در تکمیل فرایند جمع آوری داده ها از یادداشت برداری در عرصه (Field notes) نیز استفاده کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش کلایزی (Colaizzi's method) استفاده شد. استحکام مطالعه بر اساس دو روش باورپذیری و انتقال پذیری (Transferability and credibility) بود. هدف مطالعه، توصیف چگونگی تجربه بی قدرتی سالمندانی است که در سرای سالمندان زندگی می کنند. سوال اصلی پ‍ژوهش عبارت بود از، ساختار و معنی تجربه بی قدرتی سالمندان مقیم در سرای سالمندان چگونه است؟یافته ها: سه تم اصلی که همان اجزای ساختاری تجربه بی قدرتی هستند، از داده ها استخراج گردیدند، که شامل: 1) تحمل اجباری، 2) در انتظار فرصتی برای خروج، 3) محدود شدن اختیار بود.نتیجه گیری: در این مطالعه برخی شرکت کنندگان فقدان توانایی در تغییر شرایط و تحمل اجباری را بیان کرده اند که مفهوم بی قدرتی از آن استنباط گردید. انتقال به سرای سالمندان منبعی از ترس و اضطراب در اواخر زندگی است. قدرت بخشیدن به سالمندان بستری در موسسات را می توان با دخالت دادن سالمند در تصمیم گیری در مراقبت و جنبه های دیگر زندگی در این اماکن، انجام داد. علاوه بر این، نیازهای جسمی، روحی و معنوی سالمندان بایستی با مراقبتی همه جانبه انجام داد، زیرا صرفا با توجه به نیازهای جسمی آن ها، نمی توان امید به داشتن زندگی امیدوار کننده، با معنی و هدفمند در سراهای سالمندان داشت.